درباره اسم وبلاگ

 سلام

طبق قولی که داده بودم به خانم بهامین امشب به مناسبت 7 سالگی این وبلاگ، داستان ساخت اینجا و تغییراتی که در این هفت سال داشته 

می نویسم. این متن بلند بالا داری چند بخش هست از خواندن شما پیشاپیش متشکرم 

از بیهودگی تا بشر دوستی

 نکته :  مطالب قدیمی این وبلاگ نخونید چون خیلی منفی هست ، حال خود منو خرا ب کرد ، البته بماند که مربوط به همون دروان بیهودگی میشه 

این عنوان دقیقا از زمانی انتخاب شد که زمزمه های تغییر توی وجودم حس کردم 

قبلا در توصیف این عنوان نوشته بودم که "سیری که با آمدن او آغاز شد و در نبودش ادامه دارد" ، حالا بمونه که "او" کی بود و کی هست ، فقط به همین نکته بسنده میکنم که حواستون با آدمهای اطرافتون باشه بعضی هاشون میان که مسیر زندگی تون عوض کنن و در مورد من این شخص ادم نبود فرشته بود .

چند روزی هست که دارم به اینجا میرسم ، چند باری تصیمیم گرفتم مطالب قدیمی پاک کنم،  اما نمیتونم چون باورم  اجازه این کار نمیده، هر چند هم که تلخ و یا شاید بیهوده هم باشه بازم گذشته زندگی من هست، از اینجا که پاک کنم از ذهنم که پاک نمیشه 

کامنت های قدیمی رو  اکثرا خوندم، خیلی هاشون اشاره به این موضوع منفی گرا بودن مطالب داشتن گرچه در اون دروان من توجهی نمیکردم 

اما الان داستان فرق میکنه یکی از کامنت ها خطاب به من این بود که " بجای منفی گرا بودن یکم آگاهی بده تو که میتونی "

شاید بتونم آگاهی بدم ، ظاهرا میتونم ، سعی میکنم بگونه ای بنوسیم که بعد از خوندن مطالب چند نکته مشهود باشه: 1- به هبچ وجه منفی گرا و نا امید کننده نباشه . 2- سادگی در نوشتارش کامل رعایت بشه .3 -مفید واقع بشه 

برگردم به عنوان وبلاگ 

این عنوان دقیقا مسیر نوجونی تا جونونی من هست که اگر بخوام حدود تقریبی شو بگم 15 سال تا به الان طول کشیده ! از 14 سالگی تا به اکنون 

در عکسی که انتخاب شده، سعی بر رسوندن همین مطلب بوده ، تصویر سمت راست نشون دهنده دوران بیهودگی و تصویر سمت چت نشون دهنده دوران امیدواری هست . مهم ترین نکته در مورد عکس خودم لبخند من هست . گرچه شاید به خاطر ادیت تصویر زیاد مشخص نیست اما اینو یادمه که تصویر مربوط به یک روز بهاری زیبا بود که من متکی بر همین لبخند داشتم به سمت شرکت ( یکی از بدترین مکان ها برای روحیه خوب داشتن ) می رفتم . باید این مسیر طی میشد. 

در ضمن بعدا مطلبی در مورد لبخند و خندیدن و اثرش مینوسیم