انسان زاده شدن تجسد ِ وظیفه بود
توان ِ دوست داشتن و دوست داشته شدن
توان ِ شنفتن
توان ِ دیدن و گفتن
توان ِ انده گین و شادمان شدن
توان ِ خندیدن به وسعت ِ دل ، توان ِ گریستن از سویدای ِ جان
توان ِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاع ِ شکوه ناک ِ فروتنی
توان ِ جلیل ِ به دوش بردن ِ بار ِ امانت
و توان ِ غم ناک ِ تحمل ِ تنهایی
تنهایی
تنهایی
تنهایی عریان
انسان
دشواری ِ وظیفه است
دستان ِ بسته ام آزاد نبود تا هر چشم انداز را به جان در بر کشم
هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده
هر بدر ِ کامل و هر پگاه ِ دیگر
هر قله و هر درخت و هر انسان ِ دیگر را
رخصت ِ زیستن را دست بسته و دهان بسته گذشتم
دست و دهان بسته گذشتیم