یک دنیا عکس و یک دنیا حرف -2

دوستان عزیزتر از جان ابتدا پست قبلی رو بخونید و ببنید . با تشکر  

 1-

2- 

سمت شما هم پروانه ها زیاد شدند؟ اینجا که با کلونی پروانه ها مواجه هستیم . توی مستندهای خارجی که وقتی این حجم از پروانه ها دیده میشه ازش با عنوان مهاجرت پروانه ها یاد میشه اما تو ایران داستان کمی فرق میکنه و ما ایرانی ها ظاهرا روحیه منعطفی نسبت به این حجم نداریم . من که واقعا ناراحت میشم که این پروانه ها هی خودشونو به ماشین میزنند و حس می کنم خودکشی میکنند . حیف این همه زیبایی نیست . 

3-

4- 

5- 

این عکس به نظر من که چیزی کم نداره شما چی با من موافقید؟ . اون گل های آبی ( چقدر ناراحت میشم که اسمشو نمی دونم )، اون جُودَرها ( اینجا به این جُوهای خود رو که در طبیعت و مزارع کشاورزی پیدا می شوند جُودَر گفته میشه ، سمت شما اسم دیگه ای داره آیا)، اون کفشدوزک و اون پروانه ها آدم مجاب به شکر میکنه 

6- 

شما در کنار اتیش با کمی دقت با وسیله ای مواجه میشد که توی منطقه ما بهش میگن گداجوش و یا در اصطلاح عامیانه تر قُلقُلی ( شما واژه ای دیگه ای دارید در لجهه محلی تون ) این گداجوش در اصل برمیگرده به وسایل چوپانی و در واقع برای جوشندن آب استفاده میشه و جالبیش اینجاست که  فکر میکنم به خاطر شکل استوانه ای خودش آب رو خیلی سریع جوش میاره . نکته ای باید گفته بشه اینکه ما بین خودمون به لحظه جوشیدن آب  میگم آب کَپر کَپر میزنه . البته که منعی این کمله کاملا چیز دیگه ای هست و در واقع به خونه ها و یا در تعریف دقیق تر به سایه بون هایی که به صورت قوسی شکل از شاخه های درختان نخل ساخته میشه کپر گفته میشه و بیشتر این کپرها در مناطق جنوب و گرمسیری کشور مثل سیستان و بلوچستان و کرمان دیده میشه . این گداجوش مسعود هست . و داخلش ما آویشن هایی که هفته پیش جمع کردیم  دم کردیم و نوش جان فرمودیم . جای شما خالی طمع عالی داشت . 

7- 

این سنگی که کنار این آقا می بینید سنگ قبر هست و اینجا قبرستان قومی به نام گبرا ها . در زمان قدیم در ایران  به قومی که دینی غیر از اسلام داشتند در اصطلاح قوم گبرا می گفتند. عموما این قوم در هیچ روستایی پذیرفته نمی شدند و بلاجبار بیرون از روستا ها  و در کوه ها زندگی می کردند و همون جا هم دفن می شدند. این سنگ ها عموما بین دو تا سه متر و حتی بیشتر طول داشتندو سنگ هایی قطوری هم بودند که نشون دهنده وزن زیاد شون بوده . نکته قابل توجه چگونگی جابجایی این سنگ ها هست . واقعا جای تعجب داره . من یک پست در مورد روستای ریاب گناباد اینجا نوشتم و در خصوص قنات ها توضیحاتی دادم . اونجا هم کارهای عجیبی رخ داده بود.  

8 -

نفر اول توی عکس مسعود هست . همون مسعودی که در این دو پست بهش اشاره کردم . نکته اینکه مسعودها کلا خوبن  و تو دل برو .  مسعود منطقه خوب میشناسه و میتونه واقعا راهنمای خوبی باشه. خیلی پسر گلی هستش . کلا هم با لهجه صحبت میکنه و بی ریاست کلا. چند برنامه ای که به طور مستمر با گروه میادو ما هم جفت شدیم . در ضمن عکس های خیلی خوبی میگیره و همچنین گیاه شناس خوبی هم هست . نرم نرمک داره به من اموزش میده . خلاصه اینکه در نبود احسان و امیر ، جاشون خوب پر کرده . ما دو تا کلا با هم هستیم . اینجا هم رفتیم خلوت رامین بهم زدیم 

9- 

آیا به نظرتون من توی عکسها نخندم و دلقک بازی در نیارم ؟ اینجا ک هی به من ایراد می گیرند که یک دقیقه آروم نمیشی تو . البته من دلیلم اینکه اگر توی عکس جدی باشی و از تاریخ اون عکس مدت طولانی بگذره و دوباره عکس رو ببینی برات لذتی نداره . حالا شما بگید من جدی باشم آیا ؟

10 - 

این هم عکس آخر در ستایش هنر عکاسی مسعود . این یکی مسعود که از این هنر بی بهره هست 

حرف آخر اینکه به برکت بارشهای امسال طبیعت کشورمون بسیار بسیار  نسبت به این چند سال خشکسالی، آباد شده و حیف که ما ازش لذت نبریم . من همه عکس ها و پست ها اینجا میذارم که شما رو تقریب کنم که تن بدید به این اتفاق خوب و ازش لذت ببرید . البته خواهشی که دارم اینکه این طبیعت کثیف نکنید