ریشه تمامی خود فرو رفتن من 

نیازهایی بود که به هیچش نرسیدم

می توانی افسرده باشی و به روی آدمیان لبخند برنی؟ تا به کی؟

همه تصور کنند که روزگارت خوب است و تو دیگر توان فریاد نداشته باشی

خیلی بد است که پیش خودت شکست خورده باشی؟