خاکستر ناگفته هایم روشن شد

دودمان را به آتش کشید

دیگر تعلقی نیست

دیگر آرامشی نیست

............................................

بیایند با تو از امیدی سخن گویند برای آینده ای که هیچ تصوری برایش نداری چرا که حالت (اکنون را گویم که گذشت ) آکنده از سکون و دلمردگی شود. درگیر روزمرگی شوی تا فراموش کنی جمعی آدم مادی نگر  به دورت حلقه ای زده اند 

به جایی می رسی که دیگر می مانی برای کدامین دردت سکوت کنی