مرگ نصیحت ها

به هر کس – هر جا ، کوله پشتی گرسنه اش را ارائه داد ، نصیحت بارش کردند!

کمال کوشش را کرد که به جای نان به روده هایش – به روده های گرسنه اش ، نصیحت بقبولانند !

هم روده ها خندیدند .....

 هم نصیحتها....

با کوله پشتی پر از نصیحت و مشتی روده ی خالی ، به راه افتاد.

تصادفا ، به گورستانی رسید که در پهنه ی ماتمبارش ، مرده ای را با قهقه خاک می کردند !

وحشت کرد ... اولین بار بود می دید که مرده ای را با خنده به خاک میسپارند!

پیر مردی رهگذر راحتش کرد ، گفت : بی خیالش .... اون که تو تابوته ، دیوونن اینا هم که خاکش می کنن ، ساکنین دارالمجانینن !

وحشت نخست جای خود را به وحشت شکننده تری داد : ترسید جنون دیوانگان بر عقلش مستولی شود...

ناگهان ، به یادش آمد که یک کوله پشتی پر نصیحت است ! خندید !...

فکر کرده بود که برای جلو گیری از تسلط جنون ، از نصیحتها کمک خواهد گرفت .

هنگامی که کوله پشتی را باز کرد ، از نصیحتها اثری ندید ....

وقلبش – چون قطره اشکی دیده گم کرده ، به تک سینه اش فرو غلطید...

بیچاره نصیحتها ! بینوا نصیحتها ! همه از گرسنگی مرده بودند.....