از کفر من تا دین تو راهی به جز تردید نیست

     دلخوش به فانوسم نکن،اینجا مگر خورشید نیست

با حس ویرانی بیا تا بشکند دیوار من

     چیزی نگفتن بهتر از تکرار طوطی وار من

بی جستجو ایمان ما از جنس عادت می شود

      حتی عبادت بی عمل وهم سعادت می شود

با عشق آنسوی خطر جائی برای ترس نیست 

   در انتهای موعظه دیگر مجال درس نیست

کافر اگر عاشق شود بی پرده مومن می شود

  چیزی شبیه معجزه با عشق ممکن می شود

افشین یداللهی

ی قطعه از شعر توی اینستا دیدم سرچ کردم و اینجا ثبتش کردم