درباره من
ای توئی که مدتی ست با منی و آن که تازه بر این کلبه واژه پای نهادی
قرار نوشتن واژه هایی از جنس امید است
و برداشت شما خواننده محترم
می تواند تا آسمان هفتم تفکرتان باشد
ادامه...
کلمات کلیدی
کوهنوردی احوالات درونی کوهستان طبیعت گردی کتاب سینما شاملو روزنوشت پیاده روی زندگی نیچر فوتو My-Selection لختی با واژه ها فرهنگ کافه گردی خاطرات دلخند آهنگ غوغای لبخند خندیدن از بیهودگی تا بشر دوستی طبیعت فیلم خوب متری شش و نیم آندره بوچلی چرند و پرند روز مادر روز زن ه.الف.سایه کمال انسانی تفکر دین عشق وَلنتایز دی انگیزشی جاذبه های مشهد کمپینگ گفتگو نیمکت غرریبه نزار قبانی شفیعی کدکنی عباس معروفی شعر شهر مشهد انرژی عکس عصبانیت جامعه ما فروشنده های سیار کتاب فروشی گل دنیا دره شمخال ناتمام قنات قصبه روستای ریاب گردشگری تراوشها تاتمام فانتزی ها اخوان ثالث قاصدک سفر چالش نه به مجازی جامعه کافی چی سرمایه گذاری آوا بچه ها معضلات مجردی دختر ترمه فروش شادی بهتر از آب روان یادداشت های قدیمی لمس زندگی آقای میمجدیدترین یادداشتها
همهآرشیو
- شهریور 1398 4
- مرداد 1398 3
- تیر 1398 3
- خرداد 1398 9
- اردیبهشت 1398 11
- فروردین 1398 18
- اسفند 1397 12
- بهمن 1397 19
- دی 1397 19
- آذر 1397 11
- آبان 1397 2
- مهر 1397 3
- شهریور 1397 1
- مرداد 1397 4
- تیر 1397 2
- خرداد 1397 7
- اردیبهشت 1397 3
- شهریور 1394 1
- مرداد 1394 3
- اسفند 1392 3
- اردیبهشت 1392 1
- آذر 1391 10
- آبان 1391 9
- مهر 1391 10
- شهریور 1391 19
- مرداد 1391 18
- تیر 1391 16
- خرداد 1391 22
- اردیبهشت 1391 16
- فروردین 1391 25
- اسفند 1390 14
- بهمن 1390 11
آمار : 76018 بازدید
Powered by Blogsky
خودکشی قلب ها
در کدامین صفحه زندگانی
رنگ روزهای من
چنین تلخ گشت
□□□□
دل فریاد می خواهد
همراه با باران اشک
دل خواهان سقوط
از پرتگاه سکوت ست
دل به دنبال انتحار
با طناب هایی از جنس ناکامی
□□□□
اینان تنها
خیال پردازی احساس است
در دوران خودکشی قلب ها.
مسعود
یکشنبه 2 مهر 1391 ساعت 04:14 ب.ظ
بارها و بارها یقه ی احساسمان را می گیریم و تهدیدش می کنیم که مبادا...
که مبادا دل ببندی
دل بستن هایی از سر اشتیاق که بعدها تمام شوق زیستن را از تو می ستانند
من اگر باشم خودم قاتل قلبم می شوم
مثل احساس هایی را که در نطفه خفه می کنم
دل فریاد می خواهد
دل فریاد می خواهد
باید پرید از پرتگاه نگفتن ها
باید سقوط کرد
مدتیست همه خوشحالیهایم ته نشین شده
بی انصافی نکن
حالم را به هم نزن
معذورم آنا جان
عمق فاجعه عمیق است
نه بهانه گیر بودم، نه شکننده.
اما چند روزیست....
با هر اخمی، بغض می کنم.
و با هر زخم زبانی می گریم،
بی آنکه اشک بریزم پایم می لغزد،
و صدای سقوط خود را در اعماق وجودم می شنوم!
چه وصف زیبایی
انتخاب بجایی بود
با یاد تو زندگی کردن چقدر آسان است
نه خواب میخواهد
نه خوراک...!
حالم گرفته از این شهر
که آدم هایش همچون هوایش
" ناپایدارند "
گاهی آنقد پاک که باورت نمی شود
گاهی آنچنان آلوده که " نفست می گیرد " !!!
بیا شک ببریم
به پاکی
پاکی؟
جانا ز چه سخن می گویی
روزها همه در عمق فریادی خفته اند که کسی جرات آشکار کردنش را ندارد.
سرکوب می شود این نفس های بی صدای بی چاره....
خوب آمدی
من پرم از سکوتی که از فریاد هم بلند تر است...
درد همین نگفتن هاست