افسانه های دنیا

تمام افسانه های دنیا را اشتباه تعریف کرده اند

لالایی که از پس پلک های 5 ساله بر نمی آمد 
... 

دست میبردند در عینک مادر بزرگ / در انتهای هر قصه 

پینو کیو را / خر تصور کردند ، در شهر بازی های خلق نشده 

به آلیس / سرزمینی را چسباندند که از زور دافعه / پای هیچ کس به آن نمی رسید

لیلی پوت / خواب گالیور را هم ندید

چه برسد به نقشه هایی که در آن گنج کار گذاشته باشند

در سیاره ی شازده کوچولو / اصلا تختخواب جا نمی شد

که موریانه ها ی کار گذاشته در آن / از هم آغوشی هایش خبر بیاورند

و هیچ لوبیایی آنقدر سحر آمیز نبود / که خواب غول ها را بپراند 

و رابین هود / تنها گور کن پیری بود که در مسیر گاری مالیات شاه / چاله میکند

که هر دست انداز / دو سکه به حساب زمین وا / ریز شود 

و شِر وود از خجالت بچه خرگوش های گرسنه بیرون بیاید

.

.

.


تمام افسانه های دنیا را / جا به جا تعریف کرده اند

تا خواب هایمان را جا / به جا کنند 

و هیچ کجای شک هایمان / به زندگی نیفتد

مبادا پی ببریم ما همان غول های یائسه ای هستیم

که با باور ِ جک بودن ، از هیچ درختی / بالا نخواهیم کشید 

شاید بفهمیم آن روی دنیا را هم 

با تماشای ما / مشغول کرده اند 

هومن شریفی