درباره من
ای توئی که مدتی ست با منی و آن که تازه بر این کلبه واژه پای نهادی
قرار نوشتن واژه هایی از جنس امید است
و برداشت شما خواننده محترم
می تواند تا آسمان هفتم تفکرتان باشد
ادامه...
کلمات کلیدی
کوهنوردی احوالات درونی کوهستان طبیعت گردی کتاب سینما شاملو روزنوشت پیاده روی زندگی نیچر فوتو My-Selection لختی با واژه ها فرهنگ کافه گردی خاطرات دلخند آهنگ غوغای لبخند خندیدن از بیهودگی تا بشر دوستی طبیعت فیلم خوب متری شش و نیم آندره بوچلی چرند و پرند روز مادر روز زن ه.الف.سایه کمال انسانی تفکر دین عشق وَلنتایز دی انگیزشی جاذبه های مشهد کمپینگ گفتگو نیمکت غرریبه نزار قبانی شفیعی کدکنی عباس معروفی شعر شهر مشهد انرژی عکس عصبانیت جامعه ما فروشنده های سیار کتاب فروشی گل دنیا دره شمخال ناتمام قنات قصبه روستای ریاب گردشگری تراوشها تاتمام فانتزی ها اخوان ثالث قاصدک سفر چالش نه به مجازی جامعه کافی چی سرمایه گذاری آوا بچه ها معضلات مجردی دختر ترمه فروش شادی بهتر از آب روان یادداشت های قدیمی لمس زندگی آقای میمجدیدترین یادداشتها
همهآرشیو
- شهریور 1398 4
- مرداد 1398 3
- تیر 1398 3
- خرداد 1398 9
- اردیبهشت 1398 11
- فروردین 1398 18
- اسفند 1397 12
- بهمن 1397 19
- دی 1397 19
- آذر 1397 11
- آبان 1397 2
- مهر 1397 3
- شهریور 1397 1
- مرداد 1397 4
- تیر 1397 2
- خرداد 1397 7
- اردیبهشت 1397 3
- شهریور 1394 1
- مرداد 1394 3
- اسفند 1392 3
- اردیبهشت 1392 1
- آذر 1391 10
- آبان 1391 9
- مهر 1391 10
- شهریور 1391 19
- مرداد 1391 18
- تیر 1391 16
- خرداد 1391 22
- اردیبهشت 1391 16
- فروردین 1391 25
- اسفند 1390 14
- بهمن 1390 11
آمار : 76018 بازدید
Powered by Blogsky
بزرگترین سرمایه
و اکنون با صادق هدایت
- در ته این زندگی مرگ است که ما را فرا می‌خواند
- انسان را وقتی در گور می‌گذارند زمان برایش بی‌معنا می‌شود
- فهمیدم تا ممکن است باید خاموش ماند تا ممکن است باید افکارم را برای خودم نگه دارم
- همه از مرگ می‌ترسند من از زندگی سمج خود
- می‌ترسم بمیرم و هنوز خودم را نشناخته باشم
- کسی تصمیم به خود کشی نمی‌گیرد خود کشی با بعضی هاست
- انسان در زندگی یک سرمایه بزرگ دارد آن سرمایه خود کشی است
- تنها فایده تاریخ این است که انسان ازمطالعه اش از ترقی آینده بشر هم ناامید می‌شود
پ ن : این پست به خاطر یکی از دوستان است. جدیدا مرگ را در نزدیکی خویش حس می کند
مسعود
شنبه 6 خرداد 1391 ساعت 08:55 ب.ظ
داشتم به اسلحه ای فکر می کردم که ای کاش داشتمش و خلاص......
شاید
همه از مرگ می ترسند
من از این ...............
می دانی بقیه اش را
دوستش ندارم
زندگی سمج را می گویم
باشد در راه کوه پیمایی ام
اما یک پاگرد لامصب نگذاشته
تا خستگی در کنم
به هر صخره که می رسم می بینم
بعدی بدتر است
این دیگر چق وضع است
کاش رها کنم دستم را
و خودم را بیاندازم وسط دامنه ها
..............
کاش ..............
نه ؟
در این کارزار جایی برای استراحت نیست
نمی دانم چرا در خلسه ی دیشب
پی نوشت ها را ندیده بودم
هنوز بدنبال پا گرد می پلکم
سلام
خوب باش
سلام
شما هم میتونی خوش باشی البت بعد از گذراندن این روزهای سنگین تلخ
استراحتی وجود نداره باید راه ات را ادامه بدی - پاگرد لازم نیست
یه ذره پستای شاد بذار قاصدک...
میدونستی که قرار بود من اصلا متن شاید اندوهگیت نذارم که البته نمیشه دیگه
منم تقریبا مثل همین یکی از دوستات هستم.زندگی معنی عجیب غریب و مسخره ای واسم پیدا کرده.
از این معنی عجیب باید نتیجه خوبی گرفت
مرگ هم یک لحظه است مثل باقی لحظه های زندگی
نه می دونی کی نه می دونی چه چوری
خودکشی هم یعنی تقلب تو بازی زندگی