یادگاری ۳

سلام

خوب اونی هم که می خواستم رفت خیلی راحتر از اونچه که بشه فکر کرد به حساب خودش خیلی خوب هم تمومش کرد، خودش شروع کرد خودش هم تموم کرد عیبی نداره زندگی خودشه من نمی تونستم به زور نگه اش دارم باهام خداحافظی هم کرد ، گله هم کرد که چرا جوابشو ندادم شماها بگید باید خداحافظی می کردم ، نمی دونم من فکر می کنم لازم نبود راستی این برگه های سررسیدی هست ککه خودش بهم داد، اینم بگو که سررسیدش پاره شده ، تکه تکه شده من تکه تکه اش نکردم خودش شد

ای روزا زورای خوبی هستش حداقل برای اون ، شاید هم  برای ممن ، برای اون چون شوهر کرد و برای من چون به عشقم نرسیدم ، میگن اصل عشق به نرسیدنه، اگر برسی مییشه نیاز جنسی (ببخشید)

اون زمانی که بهش فکر می کردم با خودم می گفتم من که معنی عشقو نمی فهمم پس عاشقش نمی شم ، این حرفم تا موقعی بود که از دستش نداده بودم حتی اون موقعی که بدستش آورده بودم، می گفتم هنوزم معنی عشق نمی فهمم تا اینکه از دستش دادم

اونو زندگی تازه شو شروع کرد و من هم دوره جدید تنهایی ، آره گفتم دوره چون عادت کردم بی ایت دوره های تنهایی و حسرت خودن ، البته برای این مورد حسرت نمی خورم چون حداقل تموم حرفایی که می خواستم گفتم ولی برای عاطفه حسرت حرف زدن باهاش واسم موند، طوری موند که حالا باید برم ر وبروی یک سنگ بشینم و باهاش حرف بزنم ، موقعی که می خوام پیشش خیلی حرف دارم که بگم ولی همچی که می رسم تموم حرفام تموم میشه نمی دونم چرا

خوب منم عادت کردم به پایان های تلخ زندگی اینم یک پایان تلخ دیگر

شاید فکر کنید که چرا گفتم دیگر چون هنوز به چایان های شیرین زندگی نرسیدم ( چه دلیل بی منطقی بود!)

خوب دیگه حال ندارم

15:49

89/7/20