درباره من
ای توئی که مدتی ست با منی و آن که تازه بر این کلبه واژه پای نهادی
قرار نوشتن واژه هایی از جنس امید است
و برداشت شما خواننده محترم
می تواند تا آسمان هفتم تفکرتان باشد
ادامه...
ذکری ز آیدا
بین این جمع بزرگ نامرادی ها
می توانی مراد من باشی
بین این جمع بزرگ بی نیازی ها
می توانی نیاز من باشی
بین این جمع بزرگ بی نگاری ها
می توانی نگار من باشی
بین این جمع بزرگ بی دوستی ها
می توانی دوست من باشی
بین این جمع بزرگ بی آرامشی ها
می توانی آرامش من باشی
بین این جمع بزرگ بی دلدادگی ها
می توانی دلداده من باشی
...
...
...
آری آیدا
تو می توانی
در چه فکری
غریبه : در چه فکری ؟
من : تو فکر یه سقف!
غریبه : سقف واسه چیته ؟
من : واسه همه چی م و واسه هیچی م!
غریبه : تو چی میگی ؟ من نمی فهمم !
من : قدیما می گفتن آسمون پاکه و
همه بدیا واسه زمینه
من میگم نه
اگه آسمون خودش بد نبود که
که زمین نمی تونست جور این همه بدی بکشه
بین هم تقسیم می کنن
حالا یه سقف می خوام واسه فرار از اینا
تا برم زیرش به این فکر کنم که
.....
من از چی فرار کردم ؟
از هیچی که همه چی م شد
یا
از همه چی م که هیچی شد
.....
بعدشم به این فکر کنم که
این سقف ارزش این همه هیاهو داشت ؟
غریبه می تونی کمکم کنی ؟
غریبه : من نمی دونم باید فکر کنم
من : باشه
.......چند لحظه سکوت ....
.....
غریبه : یه چیز بگم
من : بگو راحت باش
غریبه : تو چی میگی ؟ من نمی فهمم !
....
....لحظه ای بعد .....
غریبه رفت و
من منتظر یه غریبه دیگم ؟؟؟؟
تا.....؟
صاحب
صاحب این قلب خسته ام
دردی ست گران مایه
از میان دردهای نگفته ام
وه چه تلخ است این درد
...
از این لحظه تا آن لحظه
می بینی
آن لحظه را گویم
...
از آن (این) لحظه
نیز تا لحظه دگر
...
پی در پی
می سوزاند
آری ...می سوزاند پیکرم را
.
نیست مرا
نه چاره ای از آن
نه گریزی از آن
...
نه تصوری بی آن
نه خیالی بی آن
.
قاصدکان
سازشی نیست مرا دگر
نه با خویشتن
به با دگران
...
چرایش باشد برای قاصدکان.
قاصدکانی از دور
قاصدکانی از نزدیک
.
...
...
قاصدکانی
که رفتن شان
که فاصله ام
پاسخی باشد
شاید بجا!؟.
گل سرخ و گل زرد
برای یک لحظه ناتمام ، قلبم از تپش افتاد با تعجب پرسیدم : مگر از من متنفری ؟ گفت : نه باور کن ،نه ! ولی چون تو را واقعا دوست دارم ، نمی خواهم پس از آنکه کام از من گرفتی ، برای پیدا کردن گل زرد ، زحمتی
به خود هموار کنی
ویلیام کارو
دنیا
افسوس که آن مه جبین رو
جست از دامان ما، از این رو
تفو بر تو ای چرخ گردون تفو
که رفت از بر ما آن نازنین خو
با اجازه از آستان محترم فردوسی عزیز